De bovenbouw van het Berlaymont dat als skelet moet dienen voor de nieuwe zetel van de Europese Commissie, biedt talloze beperkingen: iedere twee meter een trekstang aan de gevel, verdiepingen die niet hoger zijn dan 3,3 m en beperkingen die te wijten zijn aan de gewaagde ideeën van zijn ontwerpers (zoals lasten die verdeeld moeten worden over een systeem waarin de stabiliteit van het geheel afhangt van de samenstellende delen).
De kelderverdiepingen bestaan uit platen, die de aanzienlijke zijdruk opvangen met talloze structurele roosters. Deze roosters rusten op fundamenten die geen hogere lasten kunnen opvangen. Voor iedere toevoeging zijn er nieuwe onafhankelijke funderingen nodig. Dit geheel vormt een bevestigingspunt voor de ondergrondse structuren eromheen (trein, metro, verkeers en voetgangerstunnels). Dit maakt dat een eventuele afbraak te complex en zeer duur zou zijn