Asbest wordt gewonnen uit een gesteente dat door een specifieke behandeling technisch bruikbare vezels oplevert.
Asbest onderscheidt zich van "kunstmatige" vezelachtige materialen (zoals glaswol of rotswol) door de uiterste fijnheid van de vezels.
Types van asbest Aantal vezels over en breete van 1 mm
Crhysotile : 50.000
Crocidolite : 12.500
Amosite : 10.000
Menselijk haar : 25
De voornaamste eigenschap van asbest is zijn onbrandbaarheid en dus de weerstand tegen hoge temperaturen. In de loop van de jaren '60 werd het dan ook op grote schaal gebruikt als brandwerend bouwmateriaal.
Men vindt het terug in talrijke gebouwen uit die tijd:
- hetzij in de vorm van asbestcement (golfplaten als bekleding of dakbedekking, panelen, venstertabletten, buizen, leidingen en kokers)
- hetzij gemengd met kunststoffen (vinyl) in scheidingswanden, verlaagde plafonds, enz.
- hetzij in de vorm van asbest in vlokken.
Om metalen gebinten vuurbestendig te maken werd asbest gespoten (men zegt "gevlokt") - in een variabele dikte.
De kankerverwekkende eigenschappen van asbeststof bij inademing in grote hoeveelheden werd pas in de loop van de jaren '70 ontdekt. Het gebruik van asbest in vlokvorm werd in België verboden op 1 januari 1980.
Het is pas wanneer asbeststof vrijkomt in de lucht dat een potentieel gevaar ontstaat: dit gevaar is reëel voor arbeiders die asbest bewerken. Het is vrijwel nihil in de buitenlucht. Het Algemeen Reglement op de Arbeidsbescherming verbiedt het werken zonder speciale veiligheidsuitrusting in lokalen waar het gehalte aan vezels in de lucht hoger is dan 150 vezels per liter lucht. Er bestaat geen wettelijke norm voor het vezelgehalte in de buitenlucht.